Stefan Dziekoński: Wieloświat Narnii, „Srebrne krzesło”
2023-06-16
Stefan Dziekoński: Wieloświat Narnii, „Ostatnia bitwa”
2023-06-16Stefan Dziekoński: Wieloświat Narnii, czyli "Podróż wędrowca do Świtu"
"Podróż "Wędrowca do Świtu"" czyli piąty chronologicznie tom "Opowieści z Narnii" to ukazanie przez Lewisa nieznanych krain znajdujących się poza granicami Narnii. Inaczej niż w przypadku "Konia i jego chłopca" autor postawił jednak na akcenty baśniowe, nie zaś polityczno-kulturowe. Edmund i Łucja Pevensie wraz ze swoim nieznośnym kuzynem, Eustachym Klarencjuszem Scrubbem trafiają do Narnii. Od ostatniej wizyty rodzeństwa Pevensie w równoległym świecie minęły trzy lata. Król Kaspian X wybiera się na morze, gdzie pragnie odszukać wygnanych swego czasu przez Miraza. Droga wieść będzie przez rozległe wody i pełne tajemnic wyspy.
Ta część "Opowieści z Narnii" to nie tylko wielka podróż, ale również opowieść o dorastaniu. Eustachy na początku książki jest rozkapryszonym, aroganckim i złośliwym dzieckiem (co Lewis ironicznie zrzuca na karb "postępowego" sposobu wychowywania przez rodziców chłopca). Dopiero wskutek przygód, trudności, a nawet przemiany w smoka, młody Scrubb uczy się empatii i odpowiedzialności.
W powieści pojawia się również wiele ciekawych miejsc, Lewis ewidentnie popuścił tu wodze swojej fantazji i wyszło to książce na dobre, gdyż czytając ją naprawdę ma się wrażenie, że nawet przy wszystkich cudownościach Narnii są miejsca, które pod tym względem w niczym jej nie ustępują.
Najpiękniejszy wątek dotyczy jednak, jakże by inaczej, samego Aslana. Na końcu podróży bohaterowie mogą bowiem po raz pierwszy stanąć u wrót jego krainy. Trudno zresztą nie uronić łzy wzruszenia, gdy waleczna mysz Ryczypisk podejmie najważniejszą decyzję w swoim życiu, związana właśnie z miejscem, gdzie przebywa Aslan.
"Podróż "Wędrowca do Świtu" to nie tylko historia o podróży i dorastaniu, nie tylko bogaty i pełen niespodzianek świat, ale również alegoria poszukiwań Chrystusa. Przesłanie religijne, może nie tak silne jak w niektórych innych częściach cyklu wciąż jest obecne i jak zwykle świadczy on głębokiej wierze autora. Nie będę więc w tym miejscu przesadnie oryginalny: serdecznie zachęcam Państwa do lektury. Choć powodem powstania tego cyklu była właśnie ta zachęta, to każda z narnijskich książek wręcz sama zachęca do powtórzenia apelu. W czasach, gdy wiara chrześcijańska jest często wyśmiewana i utożsamiana z najgorszym, warto wrócić do książek, które przedstawiały ją w sposób szczery i piękny.
Stefan Dziekoński
Fot. Pixabay
