Marta Moldovan-Cywińska: Pod ostatnim kołem

Jesteśmy zbiorem czynności poznanych, umiejscowionych asymetrycznie traum, a sprawcy ćwierkają wesełeńko, choć na gałęzi już ani jednego listka. Libretto na zamówienie. Rossiniego też witano najpierw drwinami i śmiechem. Włosy wypadały  z niezwykłą sumiennością, centymetr po centymetrze, jakby odmierzał je wskazówką chichotliwy jeometra. Naskórek pękł dopiero pod ostatnim kołem rozpędzonego pociągu. Melanina nie rozpuszcza się w słowach, lecz w krwawych podbiegnięciach przez fluwogeniczne torfowiska.

Marta Molodovan-Cywińska

Fot. Pixabay