Tomek Mostek: Konstrukcja barw

Dwa fioletowe słowa

i myśli już bardziej żółte

Z kamiennej szarości skaczę

Z przepaści wieczność unoszę

rozkładam skrzydłami cień marzeń

Z nocy atramentowych

przelanych przez oczy do głowy

ostatnie z pamięci kolory

i kształty formą przesadne

Snują się

tlą niegotowe

mieszają ze srebrnym brokatem

jak gwiazd refleksje lunarne

Tworzą się

mnożą abstrakcje

Miliardem barw landrynkowych

nowo odkrytych galaktyk

To hiper kosmiczny romantyzm

Zanurzam się w tym

lecz nie tonę

Łzy szczęście rzeźbą

jak dłonie

Tomek Mostek 4.12.2022

Fot. Pixabay