Pod gasnącym słońcem

O dwutomowym dziele Teodora Jeske-Choińskiego można napisać następująco: „wśród dogasających świateł cywilizacji antycznej przyszło panować cesarzowi Markowi Aureliuszowi.

Postępujący rozkład państwowości, coraz gorętsza atmosfera gmin chrześcijańskich, druzgocący upadek moralności w cesarstwie rzymskim i wreszcie bunty wojowniczych plemion germańskich tworzą koloryt powieści, stanowiącej barwne świadectwo epoki. Pośród niezliczonych intryg, bitewnego zgiełku, na tle nieustającego wyścigu po pieniądze i władzę, rodzi się gotowa przetrwać wszystko miłość..”

To rzecz dla miłośników historii, zgłębiających mechanizmy nią rządzącą. Akcja powieści toczy się za czasów panowania Marka Aureliusza i Lucjusza w samym Rzymie i (w drugiej części) w pasie przygranicznym cesarstwa. Skupia się ona przede wszystkim wokół miłości patrycjusza Publiusza Kwintyliusza Warusa do Mucji Kornelii. Wśród ważnych postaci są: Marek Kwintyliusz Warus (brat stryjeczny Publiusza), Tullia Kornelia (stryjenka Mucji), prefekt legionów i przyjaciel Publiusza Serwiusz Klaudiusz Kalpurniusz (zromanizowany Germanin) oraz wzbogacony przedsiębiorca, syn wyzwoleńca Lucjusz Fabiusz Pomponiusz Furio i jego córka Liwia. Epizodycznie jako bohaterowie pojawiają się także obaj cesarze.

Zazwyczaj na temat dzieła publicznie wypowiada się krytyk, my zaś przytaczamy fragment wypowiedzi jednego z czytelników:

„Czytałem tę książkę dawno temu, ale do dzisiaj pamiętam jaki wywarła na mnie wpływ. Nie jest to powieść dla każdego. Ten utwór to oskarżenie autora wobec wszystkich, którzy dla własnych celów,