Kiedy ludzkość przestała być ludzkością. Część XVII już na łamach magazynu Dzielna Matka

 "Dwa księżyce dały początek ich duchowości.

Słońce na niebie było dla nich odległym, nieosiągalnym ogniem. Według myślicieli ten ogień dawał początek każdej iskrze, każdemu płomieniowi. Nie było jednak dla nich niczym nadprzyrodzonym, po prostu jednym z mechanizmów rzeczywistości jak krew wypływająca z ran. Księżyce natomiast wymykały się ich próbom racjonalnej wizji świata. Raz widziały jeden, raz dwa; otoczone przez mnóstwo migających punkcików i jeden, jakby większy i jaśniejszy. Nie wiedzieli, że to dawny trzeci księżyc planety, obecnie zmierzający w nieznane" - oto najnowszy fragment książki  Stefana Dziekońskiego "Kiedy ludzkość przestała być ludzkością"( cz. XVII) opublikowanej na łamach magazynu Dzielna Matka.