Stefan Dziekoński: Preludium tragedii (część IV i ostatnia)
2023-02-08
Marta Cywińska : Épurée
2023-02-09Kazimiera Zawistowska: Chciałabym z Tobą poszedłszy…
Chciałabym, z tobą poszedłszy w zaświaty,
Wtulić się w jasność jakiejś białej chaty
I wszystkie słońcu skradzione uśmiechy
Wpleść w miękkie złota jej żytnianej strzechy.
I w takiej chacie odciętej od sioła
Pojąc się ciszą rozlaną dokoła
Pojąc się ciszą rozlaną dokoła
I patrząc co dzień na wstające zorze,
Czuć w duszy własnej to Królestwo Boże
Wielkiej miłości — i czuć przy swej głowie
Twą głowę, piękną jak młodość i zdrowie.
I zapomniawszy, czym wpierw było życie,
W zaczarowanym swej duszy błękicie
Prząść z nieskończonej kądzieli Wieczności
Nić promienistą Wiary i Miłości.
Kazimiera Zawistowska,
Wiersz „Chciałabym z Tobą poszedłszy...” autorstwa Kazimiery Zawistowskiej powstał w 1902 roku i pochodzi z wydanego w 1903 roku, już po śmierci poetki, tomiku „Poezye”.
Fot. Pixabay
