Aleksandra Perycz-Szczepańska: Atelier Oniryczki (2)

patrząc w ruchomy cel:

„na swój sposób jest szczęśliwy”.

Albo musi trochę oszaleć,

wierzyć, że nie trzeba koniecznie

chodzić, mówić,

kopać piłki,

zakochać się w koleżance z klasy,

chcieć czegoś, czekać na więcej.

Że właściwe nic nie tracisz,

bo jej miłość wystarczy za wszystko.

NIE RÓB MI CISZY

Mój dzień jest z życia

tylko wtedy gdy ci o nim mówię

powietrze pachnie i mogę

zająć się ontologią wiosny

przed ośrodkiem dla niepełnosprawnych dzieci

zobacz, rosną bratki

co za kolory i jakie aroganckie

jakby stanie w pionie było czymś dziecinnie łatwym

Widzisz

kiedy tą i każdą inną chwilą

określam się dla ciebie

staję się realna

i żyję naprawdę

Cisza nas unieważnia

cisza nas rozdziela

bardziej niż śmierć

Milczenie to mowa umarłych

Aleksandra Perycz-Szczepańska

Fot. Autorka