Paula Nikoret: Półśrodek września

pożółkły liść starej topoli

powitał mnie dziś znienacka

swoim uśmiechem

na tarasie

zapracowane troskliwe jaskółki

gwarnie zaczęły się pakować

opuszczają gniazda

__ znów

mokre oślizgłe parapety

darmo umyte samochody

(się błyszczą)

zaś kalosze już tylko czekają

na wyrzeźbione deszczem kałuże

spragnione ślimaki na chodnikach

ze swych domów leniwie wychodzą

by się wzmocnić

posilić łezką z nieba

a dopiero przecież lato

lato gościło

już ucieka...

i tylko promyki słońca gdzieniegdzie

zaglądają nieśmiało zza okien

tańczą z chmurami

(naprzemiennie)

czyżby już jesień

jesień zawitała

tak

toż i ona

powoli nadchodzi

(początek przesilenia)

spokojna dumna sędziwa pani

w żółto-czerwonej sukni

z bujną brązową czupryną

mistrzyni melancholii

__ nastrojów

Paula Nikoret

Na zdjęciach: Autorka