Motyl

Amelia Wiśniewska

Nie marnowałem czasu na 

Badanie tajemnic nieba

Zadowalając się duszą

Wegetatywną a może

Zmysłową nieco przesadnie

Napawałem się materią

Całkiem nieuformowaną

Nieograniczonego nieba

Myśląc o niezależnej niewoli

Żyjąc w jaskini nic nie rozumiejąc

Sokratejskim głupcem będąc

Prochem i Cieniem jesteśmy

A wolność mym jarzmem

Porzuciłem wszelką nadzieję

Zadając sobie pytanie:

Jak długo rozsmakowywać się

Można w ciemnym lesie?

Lecz na mnie też przyszła pora

By primus motor poruszył

Pewną strunę zapomnianą

Poznałem rozumiejąc

Zrozumiałem poznając

Ujrzawszy niepojętą

Boską tajemnicę

Niezgłębiony cud nieludzki:

Delikatny w swej piękności

Trzepot skrzydeł motyla

Do tego bowiem wszystkiego

Potrzeba pomocy boskiej 

Jak i cierpliwego serca

prace wizualne: Zuzanna Okulska—Bożek